Ik heb het zo koud dat al mijn spieren gespannen zijn. Mijn benen zijn gevoelloos omdat ik te lang met spaghettibenen in dezelfde houding zat. Mijn hoofd maakt overuren dus de signalen van lichamelijke behoeften komen niet aan.

Met dubbele lagen, een dikke trui en de sokken die oma nog voor me breidde lijkt het thuis nu prima te doen zonder verwarming. Tot ik ineens handen als ijsklompjes heb omdat mijn hoofd overuren maakt en 30 minuten stilzitten toch te lang is.

Dus ik heb het weer koud. En mijn hoofd maakt overuren. 

Want als het nu al onprettig is om thuis te werken zonder verwarming. Hoe is dat dan wanneer het echt koud wordt?
Werk thuis indien mogelijk neem ik serieus want ik ben kwetsbaar. Een ADHD hoofd is beperkend genoeg, long covid daar bovenop is rampzalig. 
Ziek zijn betekent niet werken en als zzper betekent dat geen geld.

Dus ik heb het koud want ik ben op zoek naar evenwicht. 

Tussen thuis werken en me omringen met fijne mensen. Tussen comfortabel zijn en een energierekening die ik kan betalen. Tussen de warme sokken van oma en beweging en inspiratie.

Maar ik kan wel blijven bewegen en stoken. De kou zit in mij. Het leeft ergens onder mijn borstkas en verdwijnt nooit helemaal. De kou is zwaar, duister en een beetje tochting. 

Want terwijl ik balanceer tussen warm en koud realiseer ik me heel goed dat ik nog steeds geluk heb. Met warme sokken die voor me gemaakt zijn. Met de luxe om thuis te kúnnen werken. En het comfort om toch af en toe die verwarming aan te doen.

Maar het tocht. Want gaat dat zo blijven? 

En hoe zit dat met mijn mede zzp-ers? En mijn mede zzp-ers uit de muziek en cultuur sector die toch al dramatische jaren hadden? 

Mijn hoofd maakt overuren en ik heb het koud, zullen we het nog warm krijgen deze winter?

foto van 3 dekens. Bovenaan een groene wollen deken. in het midden een klein stukje van een bruine geruite fleece deken en daaronder een dikke oranje deken.
foto: Tessa Wiegerinck

Hoi! Ik ben Tessa Wiegerinck en ik observeer. Uren kan ik me vermaken met het kijken en analyseren van menselijke interacties, als fotograaf leg ik dat vast. Het liefst in combinatie van portret en documentaire fotoseries. Eigen baas zijn is dat ik zelf bepaal met wie ik werk en welk werk ik doe. Dus ik ben blij dat Wendy en ik elkaar gevonden hebben en we nu Flextukkers zijn. Nieuwe mensen leren kennen, goede flexwerkplekken vinden en coole verhalen voor de zelfstandigen in Twente maken. Meer weten of contact opnemen? Mail ons vooral op mail[@]flextukkers.nl.