Ik gniffelde om de mensen die in stromen richting de kantoren gingen. Ik zag ongelukkige gezichten. Hangende schouders. Mensen die zich richting weer een dag kantoor sleepten. 
Ik zag vooral mijzelf.

Dit observeren was geen dagelijks tafereel. Normaal begon de reis richting werk om 6.30, 13.15 of 22.00 uur. Vroege dienst, late dienst, nachtdienst. Maar dit was een teamdag en die begon om 9.00 uur. Een langere reis, want de weg is dan vol met de mensen die ik zich naar kantoor zie slepen.

Ik zuchtte wel eens om het overzichtelijke idee van een regelmatig ritme. Heel even begon ik zelfs aan dat avontuur. Toen ik eigen baas werd besloot ik strak om 9.00 uur te beginnen. Overtuigd dat ik dat wel even ging doen. Verantwoordelijk als ik was met mijn eigen bedrijf. Met werk wat ik te gek vind. Hoe moeilijk kon het zijn?

Waarom ik het zo graag wilde terwijl ik altijd gniffelde om de mensen die ik naar kantoor zag gaan? Geen idee. Het idee dat dit is hoe het hoort misschien. 

Het lukte me wel hoor. Een tijdje. Ik was alleen weinig productief. Nog minder creatief. Wel erg gefrustreerd. 

Dus nu werk ik weer lekker mijn verknipte ritme. De ene keer kruip ik om 6.00 uur ’s morgens na een show of een nacht foto’s bewerken mijn bed in. De andere keer sta ik om 7.00 uur op omdat ik een vroege afspraak heb. De ene keer kan ik niet stoppen met mijn nieuwe plan uitdenken en de andere keer besluit ik op woensdagochtend om 11.00 uur dat het weekend is. 

Slopend? Hell yeah. Ooit nog anders? Hell no!

Natuurlijk werkt dit beter voor me. Geen idee waarom ik anders probeerde. Jaren geleden wist ik het al. 

Ik gniffelde om de mensen die in stromen richting de kantoren gingen. Ik zag ongelukkige gezichten. Hangende schouders. Mensen die zich richting weer een dag kantoor sleepten. Ik zag vooral mijzelf.

Hoi! Ik ben Tessa Wiegerinck en ik observeer. Uren kan ik me vermaken met het kijken en analyseren van menselijke interacties, als fotograaf leg ik dat vast. Het liefst in combinatie van portret en documentaire fotoseries. Eigen baas zijn is dat ik zelf bepaal met wie ik werk en welk werk ik doe. Dus ik ben blij dat Wendy en ik elkaar gevonden hebben en we nu de Flextukkers zijn. Nieuwe mensen leren kennen, goede flexwerkplekken vinden en coole verhalen voor de zelfstandigen in Twente maken. Meer weten of contact opnemen? Mail ons vooral op mail[@]flextukkers.nl.