Dat flexwerken mijn manier van werken is, dat is wel duidelijk. En waarom dat zo goed werkt heb je hier al vaak kunnen lezen. Het voelt als een herhaling van zetten. 

Dus ik ben op zoek naar hoe ik nu, in tijden van thuiswerken, weinig mensen zien, weinig deadlines hebben en vooral weinig werkgerelateerde actie, toch makkelijker dingen gedaan kan krijgen.

Geen spoed? Ok, alle tijd. Lalalalala.
Wel spoed? Top. Ik ga als een dolle. Terwijl ik tussendoor ook de taken doe die geen spoed hebben. Werkt perfect. 

Maar naast de druk die deadlines geven blijkt één van de andere ingrediënten om makkelijker werk gedaan te krijgen, beweging te zijn. 

Niet de vorm van sporten. Hoewel dat misschien ook helpt.

Op dit moment zijn mijn bewegingen zo beperkt. In huis. Geen mensen. Niet op weg ergens naartoe. Geen nieuwe indrukken.
ALLES HETZELFDE. En dat moet ik niet. 

Beweging dus. Werkplekken wisselen in huis. Wandelen. Een rondje door de kamer bijvoorbeeld. Of drie, als ik zin heb. Spelen met de harige thuiswerkcollega’s. Een paar karatetrappen. Of dansen. 

En dat is mijn favoriet. Want naast dat we allemaal lekker in onze onderbroek achter de laptop zitten. Niemand ruikt of we wel deodorant opgedaan hebben. Zo is er ook niemand die onze galante danspasjes ziet. 

’S avonds probeer ik een planning te maken voor de volgende dag. Alles wat ik wil of moet doen schrijf ik op. Om vervolgens te bedenken hoe ik dit over mijn dag ga verdelen. Achter elke taak schrijf ik hoe lang ik denk dat dit gaat duren want een takenlijst zonder tijdsindicatie voelt als één enorme niet te halen opgave. Terwijl, heel vaak vijf of tien minuten zien staan, soms een makkie lijkt. 

Ook eten en drinken gaan op de planning. En mijn dagelijkse rondje buiten. En beweegblokken.
Dingen moeten doen die ik saai of moeilijk vind en die me daardoor veel moeite kosten? Ik plan ze na mijn beweegblokken want als ik mezelf toch al in beweging gebracht heb. Dan kan die klote taak ook wel even. 

En opnieuw. Ze hebben allemaal een tijdsindicatie. Wandelen, eten, drinken, bewegen.

Dansen op een passend liedje is mijn perfecte in beweging blijven. Met mijn muziek duurt een liedje gemiddeld 1.53 minuten en dat is zo kort dat zelfs ik ‘geen tijd’ een ongeldig argument vind. En eenmaal bezig kunnen vier of meer liedjes ook.

Het werkt! Dus mijn ongevraagde advies aan iedereen: Dansje! Doe een dansje!

Volume omhoog en gaan. Lekker vrij want je zit toch nog in je onderbroek. Dans tot je van die blije kriebels krijgt. Je weet wel. Zoals je je zo voelt wanneer je een cool iemand tegenkomt op je werkplek. Als je bij de koffiemachine een smerige grap maakt. Of zoals je je voelt als je met een mede flexwerker ineens een vet gesprek hebt.

Dans als een dolle. Want zelfs als je huis een aquarium is en toevallige voorbijgangers je nieuwste dansmoves zien. Het zijn nog steeds niet de mede flexwerkers die je over tien minuten bij de koffie tegenkomt. 

Dansje! Doe een dansje!!

een zwarte achtergrond waarop je vijf keer hetzelfde paar benen op en neer ziet springen. De benen zijn in grijs witte panter print en hebben zwarte gympen met roze veters
foto Tessa Wiegerinck